دل نوشته

آشوب جـهان و جَنگ دنیـا به کنـار بُحـران ندیدن تـو را من چه کـنم ..؟!

در هیاهوی گیج این دنیا هر چه را خواستم کنارم هست! جز تو که نیستی نمی آیی به حضورت نیازمندم باز من_فقط_یک_حاجت_دارم

به هرکسی که می رسی ، می گوید: آدم فقط یکبار عاشق می شود؛ دروغ است… تو باور نکن… مثلاً خود من، هر روز، دوباره، عاشقت می شوم…

باران که بزند؛ یاد تو از هزاران فرسنگ ها، در آبادی دل من، آشیانه می کند

طوری بخند که حتی تقدیر شکستش را بپذیرد، چنان عشق بور که حتی تنفر راهش را بگیرد و برود… و طوری خوب زندگی کن که حتی مرگ از تماشای زندگیت سیر نشود…! این زندگی نیست که می گذرد ما هستیم که رهگذریم… پس با هر طلوع و غروب لبخند بزن مهربان باش و محبت کن… می دانی..! روزها بلاخره به شب می رسند. تا رسیدن شب از گذشت روزت راضی باش دوست من…

دردهایم را غصه هایم را از این به بعد به سنگ خواهم گفت… نه به آدمیان… آنها آدم اند و نمی فهمند… سنگ، سنگ است و نمی فهمد…